فرزاد صبوري دوره سي ام جشنواره تئاتر فجر هم با فراز و نشيب ها و متن و حواشي خاص خودش برگزارشد. اما اين دوره جشنواره نيز دچار مشكلات متعددي بود كه البته اين مشكلات جداي از فضاي كلي تئاتر ما نيست.

جشنواره اي كه ماه ها دربلاتكليفي دبير به سرمي برد، جشنواره اي 30 ساله كه از نظر آمار كمي، يكي از محدودترين جشنواره هاي سال هاي اخير بود. جدول رنجور جشنواره و تعداد محدود مكان هاي نمايشي دال بر اين واقعيت است كه جشنواره نتوانست از ظرفيت حداكثري تئاتر كشور استفاده كند. اين جشنواره برخلاف وعده هاي داده شده نتوانست ميزبان خوبي براي بچه هاي تئاتر شهرستان شود و علي رغم بودجه ميلياردي، سهم گروه هاي شهرستاني از لذت بودن در جشنواره تنها سه شب بود كه آن هم تنها صرف آمادگي با شتاب براي اجرا و ترك باشتاب تر مي شود. جشنواره سي ام تئاتر فجر برخلاف وعده هاي اوليه- كه گويا تبليغاتي و براي شركت حداكثري گروه ها بوده است- كمتر از يك سوم كمك هزينه اي اعلام شده را به گروه ها پرداخته است. اين جشنواره ميزبان برخي آثار است كه تعارض جدي با سياست هاي فرهنگي نظام دارند. آنچنان كه در نمايشي با كمال صراحت و وقاحت هشت سال دفاع مقدس را بازي سياسي مي داند و تا مي تواند به شهداي گرانقدر اين حماسه توهين مي كند.

در جشنواره فجر امسال جهت گيري در راستاي نمايش ارزشي و منطبق با ايام پيروزي انقلاب وجود خارجي نداشت- البته اگر چند كار شعارزده را از اين قاعده مستثني كنيم. اين دوره از جشنواره هم دربخش آثار ايراني و هم در بخش آثار خارجي از بي نظمي شديدي رنج مي برد. نيامدن برخي از گروه هاي خارجي يا حضور ناقص و تغييرات پي درپي جدول و آغازهاي با تأخير نمايش ها و لغو برخي از كارگاه ها ي آموزشي تنها بخشي از عوارض اين سوءمديريت است.

در اين جشنواره اول كارهاي مسئله دار را تأييد مي كنند، حمايت مي كنند، در جدول مي گذارند و بعد شك مي كنند، بازبيني مجدد مي گذارند، رد مي كنند و براي هنرمندنماهايي كه نه سواد تئاتر دارند و نه هنر آن را و نانشان در همين جنجال هاست، بهتر آماده مي كنند و اين آدم ها را يك شبه قهرمان و مظلوم مي كنند و... جشنواره تئاتر فجر را از حيث استقبال تماشاگران بايد يكي از كم رونق ترين جشنواره ها دانست.

توصيه دوستانه اين است كه به عوض اتكا به آمارهاي چندلا پهناي مديران جشنواره آمارهاي حقيقي را بيابيد و خود قضاوت كنيد. درجشنواره امسال، درست زماني كه استعمار پير انگليس، زخم خورده از ايستادگي ملت ايران براي ما خط و نشان مي كشد، تئاتري از آن كشور براي شركت در جشنواره پيروزي انقلاب اسلامي دعوت مي شود و باز در همين جشنواره است كه نمايشي اجرا مي شود كه حداقل پنجاه بار نام كشور انگليس تكرار مي شود و از شرافت نظام پادشاهي آن كشور تقدير مي شود.

درجشنواره سي ام تئاتر فجر نمايشنامه هايي از سياه نمايي به عنوان آثار برگزيده انتخاب مي شود و علاوه بر جوايز كذا و كذا در دو هزار نسخه چاپ و تكثير مي شود. اين گزارش بدون ترديد مي تواند جزئي تر و مصداقي تر منتشر شود .